اینجآ پــآییز است...
کوچه هایش مدت هاست که عطر بهــآر را فراموش کرده اند..
ونغمه هیچ مرغ عـآشقی بر سر درختانش به گوش نمی رسد..
اینجـا بــاران که می بارد کسی برایــش آغــوش باز نمی کنــد..!
مبـــادا که خیسی چشمـــآن بــاران دآمن آن هــا را ترکند...
اینجــا پــآییز است...
بــآروزهـــآی کوتــاه عــاشقی..
و شبـــ هــآی بلنــد جدایی..
آنقــدر بلنـد که شهــرزآد هم هــزآر و یک شبــش را تــآب نیــآورد..
هر چه عـــآشقــآنه می دانست خــواند...ولی نشــد..!
نشـــد که تو را عــآدت دهد به یکــ گوشه بند شدن..
نشـــد که تو را مبتـــلا کند به علاقه منــد شدن...
ودیگــر برآی زنده مــآندن بهـــآنه ای نمی خــوآهد..
اینجـــآ پــاییز است...
در سرزمیِِن دل من..
جــآیی که شهــرزادش لبـــآنش را دوختــه و فقط گوش می دهـــد..:
بیـــآ رو تو رو کن...
منو زیر و رو کن...
بیـــازخم هــآمو یه جوری رفــو کن..
عزیزم کجـــایی..؟
دقیقــا کجــایی..؟
کجـــآیی تو بی من...
تو بی من کجـــایی...:ُ(
نه بهــآر سر شوقــم می آورد..
نه پــآییز دلــم را می لرزاند..
بگذار بیایند و بروند فصل هــآ وقتی گلی در گلدانــم نیست..