روزهـآےِ بدوלּ بـآرآלּ...

ایـنجــآ که بـآرآن نمےِ آیـَد ... دَلیـل نمےِ شـود تـُو هم نیـآیےِ

روزهـآےِ بدوלּ بـآرآלּ...

ایـنجــآ که بـآرآن نمےِ آیـَد ... دَلیـل نمےِ شـود تـُو هم نیـآیےِ

445

ما چون دو دریچه روبروی هم
آگاه زهر بگو مگوی هم
هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده
عمر آینه بهشت، اما…آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه
اکنون دل من شکسته و خسته ست
زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد
نفرین به سفر، که هر چه کرد او کرد...


444

تو دستت را رها کردی یا من دستت را محکم نگرفتم...

نمی دانم فقط میدانم گم شدیم...



443

خیالت راحت !

حالا که تن به مردن سپرده ام..هیچ دردی ندارم...

442

اینجآ پــآییز است... 

کوچه هایش مدت هاست که عطر بهــآر را فراموش کرده اند..‏

ونغمه هیچ مرغ عـآشقی بر سر درختانش به گوش نمی رسد..

اینجـا بــاران که می بارد کسی برایــش آغــوش باز نمی کنــد..!

مبـــادا که خیسی چشمـــآن بــاران دآمن آن هــا را ترکند...


اینجــا پــآییز است...

بــآروزهـــآی کوتــاه عــاشقی..

و شبـــ هــآی بلنــد جدایی..

آنقــدر بلنـد که شهــرزآد هم هــزآر و یک شبــش را تــآب نیــآورد..

هر چه عـــآشقــآنه می دانست خــواند...ولی نشــد..!

نشـــد که تو را عــآدت دهد به یکــ گوشه بند شدن..

نشـــد که تو را مبتـــلا کند به علاقه منــد شدن...

ودیگــر برآی زنده مــآندن بهـــآنه ای نمی خــوآهد..


اینجـــآ پــاییز است...

در سرزمیِِن دل من..

جــآیی که شهــرزادش لبـــآنش را دوختــه و فقط گوش می دهـــد..:

بیـــآ رو تو رو کن...

منو زیر و رو کن...

بیـــازخم هــآمو یه  جوری رفــو کن..

عزیزم کجـــایی..؟

                   دقیقــا کجــایی..؟

                                     کجـــآیی تو بی من...

                                                        تو بی من کجـــایی...:ُ(