روزهـآےِ بدوלּ بـآرآלּ...
ایـنجــآ که بـآرآن نمےِ آیـَد ... دَلیـل نمےِ شـود تـُو هم نیـآیےِروزهـآےِ بدوלּ بـآرآלּ...
ایـنجــآ که بـآرآن نمےِ آیـَد ... دَلیـل نمےِ شـود تـُو هم نیـآیےِ345*
عشق بارانی ات را در آغوش گیر!
قطره قطره آب می شوم مرا بنوش !
داغی لبان تو
داغ می کند تنم
قطره قطره ی تنم
می شود هوا مرا نفس بکش !
کنج سینه ات که جای می دهی مرا..
توی چشمه ای که اسم آن دل است
ذره ذره ی تنم دوباره آب می شود
رود می شوم من و بآز زنده می شوم!
در گل تنت که تاب می خورم...
عطر میشوم من و باز مثل یک نسیم
لابلای تارهای موی تو
خانه می کند تنم...
این وجود عاشقم...لحظه لحظه دم به دم...رنگ می کن عوض!
گاه می شود نسیم
گاه می شود نفس
گاه مثل بوسه ای
گاه جامی از هوس..
رسم عشق از قدیم !رسم افسونگریست...
پر ز رمز و رازهاست کس نداند او که چیست؟
این که در کنار تو گاه هست و گاه نیست
بوسه بر لبان او ورد جادوگریست..!
جمع کن حواس خود! شاید اسم او پریست...!
343
به گلها بگویید
به اشک ژاله، رخ بشویند
و بلبلان را به نوحه خوانی بخوانید
که پیامبر باران، امشب دیگر نمی خندد
342
دل روشنی دارم ای عشق
صدایم کن از هر کجا می توانی
صدا کن مرا از صدف های سرشار باران
صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن
صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو
بگو پشت پرواز مرغان عاشق
چه رازی است ؟
بگو با کدامین نفس
می توان تا کبوتر سفرکرد ؟
بگو با کدامین افق
می توان تاشقایق خطر کرد ؟
مرا می شناسی تو ای عشق !
من از آشنایان احساس آبم
و همسایه ام مهربانی است
و طوفان یک گل
مرا زیر و رو کرد.
پرم از عبور پرستو
صدای صنوبر
سلام سپیدار
پرم از شکیب و شکوه درختان
و در من تپش های قلب علف
ریشه دارد.
دل من ، گره گیر چشم نجیب گیاه است
صدای نفس های سبزینه را می شناسم
و نجوای شبنم
مرا می برد تا افق های باز بشارت
مرا می شناسی تو ای عشق
که در من گره خورده احساس رویش
گره خورده ام من به پرهای پرواز
گره خورده ام من به معنای فردا
گره خورده ام من به آن راز روشن
که می آید از سمت سبز عدالت
دل تشنه ای دارم ای عشق
صدایم کن از بارش بید مجنون
صدایم کن از ذهن زاینده ی ابر
مرا زنده کن زیر آوار باران
مرا تازه کن در نفس های بار آور برگ
مرا خنده کن بر لبانی
که شب را نگفتند
مرا آشنا کن به گل های شوقی
که این سو شکستند و آن سو شکفتند
دل نورسی دارم ای عشق
مرا پل بزن تا نسیم نوازش
مرا پل بزن تا تکاپوی خورشید
مرا پل بزن تا حضور جوانه
مرا پل بزن تا سحر
تا سبدهای بار آور باغ
دل عاشقی دارم ای عشق
صدایم کن از صبر سجاده ی شب
صدایم کن از سمت بیداری کوه
صدایم کن از صبح یک مرد
بر مرکب نور
صدایم کن از نور یک فتح ، بر شانه ی شهر
تو را می شناسم من ای عشق
شبی عطر گام تو در کوچه پیچید
من از شعر پیراهنی بر تنم بود
به دستم چراغ دلم را گرفتم
ودر کوچه عطر عبور تو پر بود
ودر کوچه ، باران چه یکریز وسرشار
گرفتم به سر چتر باران
کسی در نگاهم نفس زد
و سر تا سر شب
پر از جستجوی تو بودم
و سر تا سر روز
پراز جستجوی تو هستم
صدایم کن ای عشق
صدایم کن از پشت این جستجوی همیشه !
"محمد رضا عبدالملکیان "
************
اینم یکی دیگه از اون شعرای موردعلاقه منه
به مناسبت روز عشق خودمون