429*

در من غم آرامی هست که می نشیند گوشه ی چشمانم..

و خیره می شود به عکس های تو

و خیس میشود زیر باران دلتنگی..

چتری ندارم که به سر گیرم

اصلا چه نیازی به چتر؟

در من غم آرامی هست که می نشیند گوشه ی قلبم..

ودل می زند به دریای رویاها

 و غرق میشود میان اینهمه امواج ویرانگر

تخته پاره ای نیست که بر آن چنگ زنم و خودم را نجات دهم..

اصلا چه نیازی به نجات؟

در من غم آرامی هست که می نشیند روی لب هــایم..

و سعی می کند حرفی بشود...شعری..زمزمه ای..

و بازمثل همیشه ی سکوت میشود سکوت

صدایی نیست تا بشکند سکوت کهنه ی لبهایم را

اصلا چه نیازی به صدا؟

من این غم آرام را دوست دارم...