روزهـآےِ بدوלּ بـآرآלּ...
ایـنجــآ که بـآرآن نمےِ آیـَد ... دَلیـل نمےِ شـود تـُو هم نیـآیےِروزهـآےِ بدوלּ بـآرآלּ...
ایـنجــآ که بـآرآن نمےِ آیـَد ... دَلیـل نمےِ شـود تـُو هم نیـآیےِ377*
گــآهی بایـد رهـآ شوـی
چـون قـآصــدکـی در بـآد
خودتــ رآ آزآد کنـی از ریشــه هـآیتـــ
و رآهـی شـَوـی
آن جـآ که منتظری چشـم به رآه خبـری خـوش استــ...
گـآهی بـآید پـآره کنی
پیلــه اـی کهـ ســآل هــا به دـور دلتـــ تنیــده اـی
و بگـذارـی پروآنـگی شــروع تـآزه اَتـــ بآشــد...
گـآهی بـآید خـوبــ بشــویی چشمــآنتــ را
و جـور دیگـرـی دنیـآ رآ ببینـی...
شـآید شب تنهـآیی آن قدرهـآهم که فـکر می کنی سیـآه نیستــ !
گـآهی بـآید جـُدآ شـوی
از شـآخه اـی که خــانه اَمــن توست..
و پیــوند بخـوری بر شــآخه اـی تهی دســتـــ
تا دَســتـآن خالی اَش را پر بــآر کنی..
گـآهی بـآید رآهـی بـآز کنی
از پـیچ و خم کـوره رآه سختـی هآ
تـآ به دریــاـی آرامـش برسی...
آبی شـَوـی و پـآکــ...
پـاکــ شـوـی و زیبــا...
زیبــا شوـی و بی نهــآیتــ..
گـآهی بـآید جـمع کنـی همـه غم هـآیَتــ رآ
ودر کیسـه اـی بریـزی و بگـذآری دم در !
به چه دردت میخورند این همـه بـآر اضــآفی که سیـنه اَتــ را تـنگــ کرده اسـتـــ؟!
گـآهی بـآید بشکـنی عــآدُتــ هـآی کهنـه را
و ایمــآن بیـآوری...
به پیــآمبری که حـرفــ هآی تـآزه اـی از خـدآ بر زبـآن دارد...
گـآهی بـآید بـآز کنی بنـد هـا رآ
همــان ها که تـو رآ به زمیــن میخکــوب کرده اند!
بگذار تنـتــ رسـم پَریـدن بیـآموزد
و وجـودت آسمــانـی شــود...
گـآهی ....
گـآهی بـآید زنـدگـی کنـی...
